Ons einde als eigen risico
Twee grote vraagstukken lijken heel goed samen te gaan: een verhoging van het eigen risico en een verlaging van de drempel om er een einde aan te maken. De noodzaak en het belang omarmen elkaar nog sterker met name daar waar er sprake is van een behandelstop vanwege budgetoverschrijdingen, zoals bij de GGZ.
Curieus is nu de discussie over de veiligheid en de betrouwbaarheid van het poedertje om er voor te zorgen dat je er pijnloos aan dood gaat. Niemand mag weten hoe dat poedertje heet. Het is namelijk heel goedkoop en vrij verkrijgbaar.
De gezondheidszorg werd een politieke zaak door de slogan: iedereen gratis zorg. Het mag niet zo zijn dat het geld een bezoek aan de dokter in de weg staat.
Het is niet zo moeilijk om in te zien dat de nu stijgende premie de mensen armer maakt en dat het stijgende eigen risico dan nog moeilijker is op te brengen op het moment dat je een specialist nodig hebt of medicijnen.
In de discussie staat de autonomie hoog in het vaandel. Gelet echter op het keurslijf aan bepalingen en voorschriften die van bovenaf worden opgelegd, doet eerder veronderstellen dat we die autonomie alleen pas willen op het moment dat dat ons goed uitkomt.
Er zijn maar heel weinig mensen die de waarde van het recht op vrijheid inzien als het de gezondheidszorg betreft. Zie het MOSBOEK na 10 jaar Columns op deze website. Er blijkt wel een groeiend aantal mensen te zijn die de vrijheid willen hebben om er een einde aan te maken. Een goedkoop en doeltreffend poedertje zou dus mooi zijn. De kans dat met het internet de naam van dat poedertje geheim blijft is natuurlijk nihil. En mocht dat poedertje verboden worden dan wordt ook een gewild en gemakkelijk einde onbetaalbaar.
Heremetijd
Lees ook:
Deel deze column
Bravo, zeer to the point ! Het is de harde realiteit, maar er is nog een andere ; De passiviteit van de mens, die verslaafd aan zijn gemak geen vuist wil maken. We moeten uit de stoel en van de bank om iets te kunnen beïnvloeden. Actieve mindset veranderd alles..