Waanzin
Wist u dat kanker alleen maar gedijt zolang de gastheer nog leeft? Dat zelfde geldt ook voor de gestaag groeiende bureaucratie en dat wordt door de samenleving als het ware gedoogd. Komt daar nu pas een einde aan als de samenhang van de samenleving verloren is gegaan?
Een keertje ‘nee’ zeggen kan een kop kosten. Maar hoeveel koppen gaan er rollen als we allemaal maar ‘ja’ blijven zeggen tegen dat wat vrijwel iedereen als waanzin beschouwt?
Straks moeten we nog ziek worden om het ziekenhuis van een financiële ondergang te redden. Neem nu die intelligente apparaatjes om zelf de bloedwaarden te meten bij trombose of dat ding dat thuis je bloed dialyseert. Het is een uitkomst voor trombose- en nierpatiënten. Maar het ziekenhuis klaagt steen en been en misschien ook de aandeelhouder/zorgverzekeraar van dat ziekenhuis. Deze innovaties slaan immers een gat in de omzet van het ziekenhuis. Lees DIT dan ziet u hoe er er strijd wordt geleverd om het geld en niet voor ons welzijn! Hoe zullen ze dat nu weer moeten gaan compenseren?
Lees nog eens een keertje de STARTPAGINA van deze website en de stappen 1 t/m 4 of de column ‘VOORWAARTS‘ dan is het toch duidelijk dat niet de top, maar wij aan de basis moeten beginnen met het stoppen van die waanzin. Bijvoorbeeld door middel van MOS planten. We zijn toch geen kippen zonder kop?
Heremetijd
Deel deze column
Geachte Collega,
Ik ga hier zeker niet uitgebreid uiteen zetten hoe het kan dat “chemotherapie” als zijnde zwaar toxische stoffen kankercellen vernietigen, terwijl men toch in leven blijft.
Ten eerste was dat mijn zoektocht niet en ten tweede kan ik daar simpel over zeggen dat de kankercel alle “gezonde cellen” in het lichaam uitknijpen en/of hun voedingstoestand zodanig knijpt dat zij in verhouding zo weinig chemicaliën binnen krijgen, dat zij net niet dood gaan.
Dat is ook de vermoeidheid, die zich later – bij succesvolle behandeling – wel weer herstelt.
Een jaar later zou ik – mede naar aanleiding van dit congres – een uitnodiging krijgen voor een groot congres alternatieve geneeskunde om iets te verhalen over mijn research tot dan toe.
Het was een congres voor een breed publiek alwaar ik niet met allerhande medische terminologieën kon smijten en het in metaforische vertellingen moest zien uit te leggen.
En dus koos ik voor een cryptische titel omdat ik alle aspecten van kanker in onze wereldsamenleving terug vond.
Dit werd dan wel de nagel aan mijn doodskist, omdat ik daarna niet alleen als charlatan in de reguliere geneeskunde wereld, maar tevens Staatsgevaarlijk werd bevonden.
Ik bemoeide me met zaken, die niets met geneeskunde te maken had.
Kennen wij in onze vermeende democratie geen vrijheid van meningsuiting?
Maar zoals alles ‘zijn voor & zijn tegen’ heeft, werd ik door die hetze geprikkeld om verder te zoeken in de spelonken van ons zijn.
Of anders gezegd: “een kat in het nauw maakt vreemde sprongen” en zo kwam ik in aanraking met de acupunctuurleer, die onderdeel bleek van een ‘grote doctrine’ over cyclische-processen die van het allerkleinste [een atoom] tot het allergrootste [het Heelal/kosmos] elkaars gelijke zijn.
En met die kennis en gebruik makend van electroacupunctuur kon ik na zo’n 5 jaar zoeken niet alleen zien dat alle uitspraken over ons karakter nadeloos klopte, maar tevens hoe lichaam & geest elkaars gelijke zijn en dat kankeren al een eerste voorbode was van iets dat diep van binnen vroeg of laat tot kanker leidt.
Of anders gezegd: het werd meer dan duidelijk dat niet alleen de ziekte kanker zo explosief toenam, maar dat onze wereldeconomie wel degelijk verkankerd was.
Nu is die kanker terminaal en werken de geldinfusen niet meer en feitelijk averechts.
En kanker zou geen kanker heten als wij niet allemaal kankeren over de schuldvraag.
Het is als de volkswijsheid “We zien wel de spinter in andermans oog, maar niet de balk in ons eigen oog”.
Amerika geeft de schuld aan Europa, Europa wijst naar het Oosten, Nederland en Duitsland zien de boosdoener in de Zuid Europese landen en in Nederland zelf krijgt te kleine man de schuld, omdat hij niet hard genoeg werkt.
En dat terwijl ik nu weet dat het onderdeel is van een cyclus die van hogerhand [ de kosmos ] wordt bepaald en het einde van iedere cultuur tekent.
En nu de eindfase van de terminale fase van de verkankering van de wereldeconomie.
Zou die eindfase – als alle cycli elkaars gelijke zijn en alles daarin tezelfdertijd gebeurt – niet ook identiek verlopen als bij de terminale kankerpatiënt?
Zijn we niet uitgegroeid tot “één grote wereldgemeenschap” waarin alles met elkaar samenhangt?
Kijk daarbij goed hoe wij Westelingen de rest van de wereldgemeenschap lange tijd hebben gebruikt als “win”gewest zonder weerga.
Gaan in het lichaam de kankercellen niet samen met het uitgemergelde lichaam dood?
Zijn we dan werkelijk tot aan de laatste bladzijde van de Bijbel beland?
Kijkend naar de geopolitieke spanningen ziet het er wel naar uit dat de oorlog – die in het klein de terminale kankerpatient als geheel doet sterven – in het groot niet veel anders zal gaan.
En hoe zal dit terminale proces eruit gaan zien?
‘Alles is zo groot zo klein’.
En zo wij de vijand kanker bestrijden met chemotherapie en radiotherapie en het mutilerende mes, zo zullen wij in het groot dezelfde wapenen inzetten [ chemische wapenen, kernbommen en het geweer] om ….
Wij hopen daarmee natuurlijk zelf ongeschonden mee uit de strijd te komen, maar helaas!
Wij zullen als verkankerd Westen – zo er al overlevenden zijn – aan onze eigen “kankertherapie” te gronde worden gericht.
En…
Als we daarbij bedenken dat al het andere leven ook extreem gevoelig is voor met name de kernenergie, is het niet uitgesloten dat het hele ecosysteem ook in één klap wordt vernietigd…
Groet, Siegfried.
Kleinzoon van oud Prof. dr. S.T. Bok, R.Magnificus te Leiden en Directeur Nederlands hersen instituut.