Een vrije behandeling

De Hoge Raad heeft gesproken: “ Het is verboden om een politieke partij de vrijheid te laten voor ongelijke behandeling”. Krachtens welke bevoegdheid heeft deze Raad geoordeeld? Beschikken de leden van die raad over exclusieve kennis? Worden zij benoemd door nog knappere lieden? Wie draagt er eigenlijk zorg voor hun brood? Met andere woorden: wiens woord spreken zij?

Hun uitspraak dat het ongeoorloofd is om onderscheid te maken tussen man en vrouw binnen een politieke partij is hoogstwaarschijnlijk nog maar het begin (van het einde?). De evolutie in de menselijke regelgeving laat immers zien, dat de grenzen voortdurend worden verlegd. We kunnen de uitspraak daarom gemakshalve wat ruimer stellen: “Een politieke partij heeft de plicht om iedereen binnen de partij gelijk te behandelen”.

We hebben dus het recht op vrijheid van vereniging, maar de plicht om elk mens met welke geaardheid dan ook gelijk te behandelen. Als politieke partij mag je dus wel als doelstelling hebben om mannen, vrouwen, ouderen, jongeren, analfabeten, geletterden, zwarten, gelen, blanken, gelovigen, ongelovigen of mensen met andfere hoedanigheden buiten te sluiten, maar je mag degenen, die je wilt buitensluiten niet als lid weigeren en een plaats op de kieslijst onthouden.

Deze raad zegt eigenlijk wat er in Nederland reeds gebeurt. Alles en iedereen moet lid worden van de partij ‘Nederland’. Binnen die grote partij worden al die diverse doelstellingen reeds lang nagestreefd. Ik geef toe, het is hier en daar wel een beschamende vertoning. Ook in de zorg en bij de dieren laat de gelijke behandeling nog veel te wensen over. Daarom wil onze regering die gelijke behandeling wat strenger gaan aanpakken. De Hoge Raad voert dan ook slechts uit wat de ingezetenen van Nederland volgens deze plaatsvervangende wetgever van de vrijheid onder vrijheid en gelijkheid dienen te verstaan. De meerderheid lijkt verheugd te zijn, dat we van de Hoge Raad niet meer het hart mogen hebben er een god of een geweten op na te houden.

Heremetijd

PS Lees ook de  column: MEERDERHEID EN MINDERHEDEN

Deel deze column