Extinction Rebellion (XR) staat niet voor ‘distincted or distinguished rebellion’, maar wordt wel toegepast door ‘nette mensen’. Deze mensen rebelleren geweldloos, maar wel zo radicaal, opvallend en orde verstorend dat politie-ingrijpen vaak nodig is. Deze XR-beweging rechtvaardigt haar acties, omdat er sprake is van een noodtoestand en die breekt dus wetten. En zo kan het gebeuren dat kolenmijnen bezet worden, wegen geblokkeerd worden en aandeelhoudersvergaderingen verstoord. Doel: de aarde redden met de mensen die daar op leven. XR staat lijnrecht tegenover de regeringen, die de economische groei belangrijker vinden dan het voortbestaan van de planeet, zo is de overtuiging. Hun voorbeeld: Mahatma Ghandi en Martin Luther King.
Nu vraag ik mij in gemoede af met welke mensen onze planeet zich het liefst bevolkt zou zien worden. Met mensen die bang zijn dat ze vergaat, met mensen die boos zijn op mensen die daar niet bang voor zijn of met mensen die hun naasten lief hebben en in geval van nood nog meer dan van zich zelf? Ghandi en King maakten zich dacht ik niet zo druk over Moeder Aarde. Bij hen ging het toch over gelijke burgerrechten? De regeringen in die tijd dachten daar namelijk toen anders over.
Inmiddels hebben we allemaal onze rechten binnen gehaald. De kiezer mag zijn Keizer kiezen. Die Keizer moet natuurlijk heel veel van die kiezer hebben om er op te lijken, wil hij tenminste Keizer kunnen blijven. Maar ja, we hebben linkse en rechtse kiezers, zwarte en witte, consumenten en producenten, actieve en passieve. Dus is het niet zo verwonderlijk dat de spanningen toenemen.
Wat zou de droom van King of Ghandi kunnen zijn bij zo veel splijtstof?
Extinction, distinction of salvation? Met zijn allen of alleen?
De man voor die tanks – nu dertig jaar geleden- wordt met alle macht gewist uit de Chinese geschiedenis. Maar wat te denken van DEZE MAN in ons eigen landje?
Wilt u deze man als kiezer ook niet liever kennen?
Heremetijd
PS Iets voor uw Facebook?
Geef een reactie