Wat is normaal?
Duurzaamheid, daar zit wat in. Namelijk: duur. Is dat dan ook duur of kan dat nog wel even duren? We zijn goed in innoveren, maar niet in veranderen. Dat gaat moeizaam. Duurzaamheid en veranderen gaan moeilijk samen. Voor beiden moet gewerkt worden. De politiek is het domein waar de strijd plaats vindt om wensen in wetten te vatten.
We willen nu een ongezonde levensstijl, zoals roken en drinken, belasten met een hogere premie. Merkwaardig, dat we in dat geval niet op het idee komen om risicogedrag te vertalen in ‘zelf betalen’, voor zover dat gedrag zorg tot gevolg heeft.
Stel, dat je een duurzaam middel hebt ontwikkeld ter voorkoming van alle kankersoorten. Omdat dat middel zo effectief is gebleken, moet er een verandering worden doorgevoerd in het zorgpakket. Alle behandelingen rond kanker moeten er uit. In het vervolg moet daar zelf voor worden betaald. Dat zou te verkopen zijn, omdat een andere levensstijl plus dat middel geen kanker meer veroorzaakt en omdat de kostprijs van dat middel is te verwaarlozen. Desondanks kunnen we verzekerd zijn van een hevige strijd met de oncologen voorop en het hele bedrijfsleven er achter inclusief de Stichting Kankerbestrijding. Een weldenkend mens kiest natuurlijk eieren voor zijn geld. Lees het boek Het Instituut dat gebaseerd is op ware gebeurtenissen.
Maar om te komen tot een duurzame zorgfinanciering ( suggestie ) zal welhaast elk denkbare belangengroep in opstand komen. Zo’n verandering zal dan ook niet door inzicht, maar alleen door de ineenstorting van het bestaande model plaats kunnen vinden. (Let op: De AWBZ is in feite al failliet)
Een duurzame verandering kan in wezen alleen maar in en door jezelf plaats vinden. Die verandering is gegrondvest op een helder inzicht in wat is. In de Tweede Kamer komen veranderingen door strijd tot stand. Daardoor zijn ook zorgverzekeraars, dokters en patiënten veroordeeld tot die strijd. Dat zal ons allen te samen duur komen te staan. Maar misschien is dat normaal.
MOS-planten opent perspectieven.
Heremetijd
Deel deze column
bovenstaand gelezen te hebben, kan ik niet wachten tot het hele zorgstelsel in elkaar stort; eerlijk gezegd, er zijn zoveel medelanders die een ander soort van zorg, menslievender, waardiger zorg, vanuit een echt ‘genezen’, voorstaan, kijk naar b.v. antroposofische zorg, dan zou je de handen in elkaar moeten slaan en de ‘machthebbers’ de macht ontnemen en helemaal opnieuw te beginnen!
Wie durft te beginnen?
‘machthebbers’ hebben alleen maar macht als je niet het recht hebt om ze niet te financieren.