Vrije artsenkeus

We vinden keuzevrijheid o zo belangrijk. Maar wat zegt dat eigelijk? Keuzevrijheid biedt geen garantie op ‘geen fouten’. Toch is keuzevrijheid belangrijk. Zonder keuzevrijheid gaat het namelijk gegarandeerd ‘fout’. Je hebt immers geen keus als het ‘fout’ gaat.

Waarom die aanhalingstekens bij ‘fout’? Omdat we een fout meestal niet kunnen registreren als ‘fout’. Wat we als onaangenaam ervaren wordt vaak als ‘fout’ aangemerkt. Desondanks moeten er verschillen zijn en ook duidelijk tot uitdrukking mogen komen anders is keuzevrijheid een loos begrip.

Wat stelt de vrije artsenkeus voor als de zorgverzekeraar bepaalt wie de artsen mogen zijn? Zijn dat de beste? De goedkoopste? Sterker nog, de geneeskunde is zo geprotocolleerd dat alle dokters -zo is de bedoeling- zich uniform gedragen. Ze worden daarop beoordeeld en getoetst. Daarvan afwijken is al ‘fout’. Dus, als u door een heel aardige dokter ‘volgens het boekje’ wordt geholpen en vervolgens doodziek de pijp uitgaat, dan is het niet anders. Iedereen heeft zijn best gedaan. Het zij zo.

Indien u zou weten dat het ook anders kan dan betekent dat nog niet dat u de garantie hebt op een behandeling die u beter maakt. De mogelijkheid van dat ‘andere’ biedt wel de garantie dat de vrije artsenkeus zijn betekenis houdt en dus de mogelijkheid op een ‘beter’ open houdt.

Het ‘andere’ moet echter vechten voor wat het waard is en wordt door het zorgsysteem geweerd of gecriminaliseerd. De vrije artsenkeus is binnen het domein van het bestaande stelsel een loze kreet. Het bestaande stelsel is ‘to big to fall’. Met een echte vrije artsenkeus zou het bestaande ‘onvrije’ stelsel zich niet staande kunnen houden. Dat laatste lijken we erger te vinden. Het gaat daarom gegarandeerd ‘fout’ ook al merkt u daar niets van. Je weet dan gewoon niet beter.

Alleen u kan het ‘andere’ en dus de echte vrije artsenkeus staande houden. Hoe? Door MOS te planten! Zou uw dokter dat ook doen?

 

Heremetijd

Deel deze column