VERLOSKUNDIGEN en DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING

De huidige roep om vrijheid van meningsuiting is in feite een roep om zonder enig risico gedachten uit te mogen spreken. Zo”n verlangen staat gelijk aan hardop denken te midden van doofstommen. Uitsluitend reacties accepteren in woord en geschrift en dan nog liefst (politiek) correct lijkt beschaafd, maar is niet realistisch. Wanneer meningen zich bovendien daartoe zouden moeten blijven beperken, dan is het er op nahouden van meningen net zo zinloos als het opslaan van zaad, dat nooit wordt uitgestrooid.

De geschiedenis leert ons tot op heden, dat het volgen van meningen andere gevolgen heeft dan het volgen van waarden. De waarde van vrijheid in de persoonlijke levenssfeer zonder de persoonlijke levenssfeer van de ander te schaden biedt een grotere garantie op veiligheid en harmonie dan het volgen van een mening over die waarde. Tenzij een regering er van afziet die waarde te beschermen.

De gevolgen van de vrijheid van meningsuiting zijn heden ten dage van dien aard, dat de wens op censuur al wordt uitgesproken. De veiligheid is namelijk in het geding door de reacties, die sommige meningen oproepen. De regering lijkt hier de waarde van die vrijheid te willen verlaten en gaat zich daar nu een eigen mening over vormen met alle gevolgen van dien.

De voorheen vrije beroepbeoefenaren zijn door de huidige regelgeving in de zorg letterlijk de lijfeigenen van het systeem geworden. Het wordt hen verboden om buiten dat stelsel om een behandelingsovereenkomst aan te gaan. Dit betekent, dat niet meer de waarde van die vrijheid centraal staat, maar het stelsel waarnaar men zich zal dienen te richten. Wanneer de zorg zowel ten gunste is van de patiënt als van de zorgverlener, dan zou dat wel eens ten koste kunnen gaan van het stelsel.
Zo weten we inmiddels dat de verloskundigen zich niet meer kunnen verlossen van een stelsel dat hen meer dan 50 uur per week laat werken. Dat zou wel eens ten koste kunnen gaan van de zorg en de zwangere met of zonder publieksvriendelijke acties. We kunnen ons natuurlijk voor de gek houden door te zeggen, dat niet wij, maar de Staat daarvoor verantwoordelijk is. Toch zijn er nog maar weinig Mosplanters.

Heremetijd

Deel deze column