‘Pompe’ of verzuipen

 Alles wordt uit de kast gehaald om het stuiptrekkende zorgstelsel overeind te houden. Zorgsparen, je huis verkopen, betaalbare rollators uit het pakket en dan nu ook maar als schot voor de boeg voorstellen om de peperdure medicaties voor zeldzame aandoeningen als de ziekte van Pompe niet meer te vergoeden. Dure ingrepen uitsluiten in relatie tot een bepaalde leeftijd of gebrekkige levensverwachting is al eerder overwogen. Economen, populisten, columnisten, ethici, redacteuren, politici queruleren als dokters op het niveau van kwakzalvers op een kermis. Onze westerse beschaving waant zich ethisch gezien ver boven Eskimo’s, Polynesiërs of andere zogenaamd onderontwikkelde volkeren. Die beschouwen het sterven namelijk als de meest normale zaak van het leven. Het komt niet in ze op om solidariteit te eisen van hun gemeenschap als zich het moment van het einde aandient. Ze lopen liever de vrieskou in of laten zich nog eerder uit een boom vallen dan dat ze hun gemeenschap tot hun slaaf maken. Communisme, fascisme, socialisme of liberalisme kennen die volkeren niet. Laat staan een democratie, die daarvan de verstandigste mix denkt te kunnen maken. Zij eren hun doden. Zij die geleefd hebben leven voort in de nabestaanden en worden opgenomen in de verhalen. Zij geloven in andere goden, goden, die zowel hun geboren worden als hun sterven bestieren. Onze westerse beschaving gelooft in de wetenschap en piramidespelen zoals onder meer ons zorgstelsel. Om dit ten dode opgeschreven stelsel te redden moet de gemeenschap nu gaan bloeden, totdat ze er bij neer valt. Volledig afgeschreven, zonder verhaal, naamloos, als een burgerservicenummer. Het is dus niet ‘Pompe of verzuipen’ maar ‘pompen en verzuipen’. Ter ere of ten gunste van wie of wat? Banken, verzekeraars, onszelf, de ander?

Laten we elkaar dienen tot eer van elkaar en onze zelfwaardigheid. Laten we de organisatie van de financiering van de zorg afstemmen op de menselijke geaardheid en de eindigheid van het biologische leven (bijvoorbeeld : gezondheidszorg in een draaikolk, waarborgmaatschappij tandheelkunde met garanties). We moeten dan wel het recht hebben om het anders te mogen organiseren. Door te beginnen met bijvoorbeeld MOS planten. Dat recht hebben we nog.

 

Heremetijd

 

 

Deel deze column