Hoe gaan wij om met de Panama Papers? Ik bedoel met ‘wij’ u en ik. Dus de fietsenmaker, de politieman, de schooljuf. Wat kunnen ‘wij’? Wat moeten ‘wij’?
Hoe gaan ‘zij’ om met die papers en dan bedoel ik de ‘tegenpartij’. Proberen ‘zij’ ons te paaien om mee te doen met protesteren? Wie helpen ‘wij’ dan in het zadel van de macht? Zijn dat mensen die beter op de centjes passen? Zijn dat rechtschapen lieden, die het vertrouwen waard zijn en wars zijn van het geld? Zijn ‘zij’ anders dan zij die nu in het zadel zitten?
Hoe gaan we om met wat waardevol is? Waardevol voor iedereen! Wat vinden we eigelijk waardevol?
Is dat goud of water?
Edel gedrag of soepel gedrag?
Is het kennis of wijsheid?
Is het waarheid of vrijheid?
‘We’ zeggen dat de liefde alles is, alles heelt, allen helpt. Is ‘liefde’ eigenlijk wel een waarde? Hoe ziet die liefde er uit? Is die herkenbaar, maakbaar, transparant?
Zit er ‘liefde’ in onze wetten en regels? Zit er ‘liefde’ in een ander of onszelf?
Zo hielp een tandarts eens een boze en wanhopige patiënt. Niemand bleek hem te willen verlossen van zijn klacht. Hij zag er ook niet bepaald vriendelijk uit. Hij had geen cent te makken. Verzekerd was hij ook niet. ‘Wat ben ik u schuldig, dokter?’. De pijn was weg, maar gerust leek hij niet. Met de wet en de regels in de hand kon die dokter hem makkelijk ruïneren. Daarom vroeg hij iets wat bij wet verboden is: ‘Geef mij maar de helft van wat je wilde geven toen je nog in nood verkeerde’.
Heremetijd (druk op voor beter inzicht)
Helder stukje!
Laten we de verandering zien en maken.
H.Gr. Corrie
Het is feitelijk heel simpel. Alle door de politiek gecreëerde fiscale sluiproutes moeten door de gewone mens worden gecompenseerd middels belastingen, accijns, ziektekostenverzekeringen, huren, enzovoorts. Het is de grofste vorm van misdaad tegen de rechten van de mens. De armsten betalen letterlijk de rekening om de rijken rijker te maken.
Dit stuk laat heel helder de kracht van goede vragen en pijnlijke dilemma’s zien. Het zet je aan het denken.