Over-wegingen

In India gaan artsen  de cel in als zij niet aan het werk gaan voor het loon dat de staat ze gunt. In Nederland kan nog worden volstaan met boetes en dwangsommen. Dat weerhield de Landelijke Huisartsen Vereniging  ervan haar leden op te roepen om hun patiënten  niet meer zelf te behandelen, maar te verwijzen naar het Ziekenhuis.  Toen  de LHV haar leden echter had geadviseerd de vrijheid van vestiging in te perken was het te laat: bijna 8 miljoen boete opgelegd door de Nederlandse Mededingingsautoriteit.  En wat doet de NMa aan het op last van de overheid sluiten van reeds gevestigde ziekenhuizen en dus talloze vestigingsplaatsen van  specialisten?

Het aantal wanbetalers van zorgpremies zal in 2012 naar schatting verdubbelen. Ach, ik zal niet in herhaling vallen, kijk nog maar even naar  https://www.ziekvanzorg.nl/2-zien/.  De ware trekken van het gezicht achter het masker van zorgideologen zullen niet langer onzichtbaar kunnen blijven. Het resultaat van ruim 75  columns over een periode van 3 jaar is net iets meer dan 75 Nederlanders, die mos hebben geplant. Het is dus tijd voor een over-weging.

Komt er pas beweging als het water aan de lippen staat? En gaan we ons dan bewegen als Occupy? Als een kip zonder kop? Is de beweging van Heremetijd ingegeven door zijn eigen waterpeil of door het gewicht van zijn inzicht? Is het gewicht van het recht op vrijheid te licht? Weegt de angst voor dat recht zwaarder dan de gevolgen van dwang? Moet er eerst een alternatief zijn om het recht op vrijheid gewicht te geven? Wat wegen we af? Onze eigen kansen? Moeten we het gewicht van de uitgangspunten in de zorg en het gewicht van het geld niet over wegen? Hoe zwaar is de steen op het hart, die een mens belet een vederlicht MOS-je  te planten? Hoe zwaar moet het worden om tot inzicht te komen? Wat weegt zwaarder:  onbetaalbare premies, onbetaalbare toezichthouders of onbetaalbare zorg?

Onbetaalbare zorg is niet zo erg. Het leven is nu eenmaal eindig. Betaalbare zorg, die onbetaalbaar wordt door de organisatie van het huidige zorgstelsel is erger. Maar het ergste is misschien wel, dat we niet in beweging komen. Zijn we verlamd? Wachten we op een wonder?

Door  MOS te planten  wordt het geen lichtzinnig jaar, maar een  lichter jaar met ruimte voor iets anders.

Heremetijd

 

 

 

Deel deze column