Occupy

Occupy is een beweging, die zijn oorzaak vindt in datgene wat een afschuwelijk gezicht heeft gekregen. Het gezicht van de hebzucht is in deze tijd niet meer te verteren. Er wordt geroofd als de raven. Daartegen wordt nu gedemonstreerd.

Zo hebben we ook eens gedemonstreerd tegen de atoombom. Hij is er nog wel, maar we zijn er blijkbaar niet meer bang voor. Dat komt misschien,  omdat we denken dat ‘ze’ zelf te bang zijn om zo’n ding te gebruiken of omdat we geloven dat we met onze democratie het gebruik er van altijd kunnen tegenhouden of omdat “we”  inmiddels veel slimmere wapens hebben ontwikkeld om de vijand op afstand te houden.

Zo gaat het misschien ook met de hebzucht. Die is er nog wel, maar de democratie zal er voor zorgen dat iedereen wel uitkijkt zich daaraan te bezondigen. Of die hebzucht komt niet meer zo in beeld,  omdat er andere methoden worden toegepast om te oogsten. 

Zo kunnen er goed klinkende wetten worden aangenomen, omdat er geen gezicht in voor komt.  Zodra dat het geval is, heb je de poppetjes aan het dansen. Je zou het ‘het Mauro-effect’ kunnen noemen. Het volk roert zich niet op het moment dat er regels casino online worden aangenomen. Het roert zich pas, zodra er door die regels maatschappelijke dan wel individuele excessen in beeld worden gebracht.

Voorbeeld: de wettelijke regel, dat tandartsen in een experiment verplicht worden een eigen tarief vast te stellen, is door de Eerste en Tweede Kamer aangenomen.  Wat gebeurt er nu als Mauro het niet meer kan betalen of als de tandheelkundige professie daar flinke munt uit gaat slaan?  Dit kan ongestraft, op elk moment, waar of niet waar,  in beeld worden gebracht! En waarom zou minister Schippers van die beeldvorming geen gebruik maken bij de huidige crisis? Zij kan haar handen in onschuld wassen, de wang van Mauro kussen en  de tandheelkundige professie genadeloos in de tang nemen.

En Occupy? Die kan dan alleen nog maar op Schippers stemmen. Kassa!

 

Heremetijd

 

Deel deze column