Misbruik

Sommige kerkvaders blijken maar moeilijk te kunnen afblijven van de kruisjes van kleine kinderen. Een dringende seksuele prikkel gepaard aan lafheid en gebrek aan middelen veroordeelt hen tot het verkiezen van het kwetsbare kind. Gewone mensen als vaders, badmeesters, onderwijzers of coaches genieten niet de bescherming van een machtig instituut. Ze staan subiet op het schavot, wanneer hun vergrijp aan het licht komt.

In de zorgwereld ligt het allemaal wat anders. Daar kan gesproken worden over misbruik van de kwetsbare patiënt in het algemeen. De hulpverlener, die verplicht deel uitmaakt van een groot zorgkartel, heeft een wel zeer bijzondere machtspositie. Het wordt alleen nog wat gecompliceerder nu patiënten met een lichamelijke handicap het recht willen claimen op de bevrediging van hun kruis. Zij zien dat namelijk als een primaire zorgbehoefte!

Als daar al zo gemakkelijk over gesproken wordt, hoe groot zal dan niet het veel ‘onschuldiger’ misbruik zijn op financieel en emotioneel terrein binnen dat zorgkartel? Zoals de (verplichte) deelnemers het zorgstelsel onopgemerkt kunnen misbruiken, zo zal het zorgstelsel de deelnemers misbruiken. Wat dat betreft zal de samenleving een nog veel zwaarder kruis te torsen krijgen, zodra ook de economische crisis haar tol gaat opeisen.

Het recht op vrijheid in de persoonlijke levenssfeer betekent niet het recht om dat recht van de ander aan te tasten. Het huidige zorgstelsel, dat dat recht niet biedt, nodigt daar echter ongewild wel toe uit.

MOS planten betekent: verantwoordelijkheid nemen voor dat recht op die vrijheid.

Heremetijd

Deel deze column