MAAKDENKEN
Er zijn afspraken gemaakt met ziekenhuizen om de wachtlijsten in te korten. Die afspraken worden echter niet waargemaakt. Wat moeten wij ons voorstellen van zo’n afspraak? Los van het feit dat er ziekenhuizen worden gesloten en er dus capaciteit verloren gaat, stel ik mij voor dat zo’n afspraak net zo moeilijk te maken is als de afspraak om minder mensen ziek te laten zijn. Op de een of andere manier heeft het ‘maakdenken’ nog niet aan kracht ingeboet. De Baron van Munchausen waart nog immer onder ons.
Het huidige zorgstelsel is al een tijdje een product van dat ‘maakdenken’. Dat product produceert inmiddels steeds meer van wat we niet willen, zoals bijvoorbeeld wachtlijsten. We kunnen natuurlijk de productie gaan verhogen, maar dan gaan de zorgkosten omhoog en de kwaliteit gaat dan vaak omlaag. Het bestaande zorgstelsel is als een pil met een groeiend aantal bijwerkingen.
De kans dat die pil meer mensen eerder zieker maakt dan beter wordt dus ook groter (ZIE HIER).
Hoe lang zullen we deze bittere pil moeten blijven slikken? Wanneer wordt die pil onbetaalbaar of hoe blijft die pil betaalbaar? Want of we van die pil nu beter worden of daardoor juist het lootje leggen, in beide gevallen zal dat het zorgstelsel goed doen. Bij succes zal men zich op de borst kloppen en bij een falen scheelt dat een kostenpost.
Het verschil tussen een falend stelsel en een falende dokter wordt gemaakt door het recht om naar een andere dokter te gaan, tenminste, zolang er nog keuzevrijheid is. Maar naar een ander stelsel gaan is geen denken aan of kunnen wij dat niet maken?
Heremetijd
PS Wat we kunnen maken kunnen we ook anders gaan maken. Plant MOS
Deel deze column
Heb 45 jaar in zorg en welzijn gewerkt,ben nu met pensioen.
Vind dat de afgeloen 15 jaar al steeds een verslechtering plaats vindt.
Hoe moet dat als het nog beroerder wordt en wie kan er straks nog voor ons zorgen,als dat echt nodig is???
Een zichzelf respecterend land zou toch beter moeten weten dan steeds de zorg en welzijn en ouderen te pakken.