Het syndroom van Down kent u wel. Een mongoloïde gelaatsuitdrukking, verstandelijk gehandicapt, aparte spraak, een hele zorg voor de ouders, maar oh zo lief en vertederend. De omgeving wordt er vaak blij van. Maatschappelijk gezien zijn ‘mongooltjes’ geen hoogvliegers. Laat staan, dat zij het tot minister of hoogleraar schoppen.
Met het syndroom van Alsdan ligt dat anders. Behoedzaam taalgebruik, geen specifieke gezichtsuitdrukking, hoge posities, krijgen veel aandacht en ze weten het zo goed. Het is meestal niet leuk om met ze te spelen. Neem nu het driemanschap Bovenberg en Cools, beide hoogleraar economie en Klink, oud-minister van Volksgezondheid en partner van het onderzoeksbureau Booz & Co.
ALS de zorg meer op kwaliteit gericht wordt DAN voorkomt dat onnodige behandelingen. ALS de apotheker er op toe ziet dat mensen niet te veel of schadelijke medicijnen innemen DAN scheelt dat veel ziekenhuisopnamen.
ALS huisartsen investeren in goed georganiseerde en samenhangende zorg rond bepaalde ziekten DAN komen er minder klachten en is er minder zorg nodig.
ALS specialisten meer tijd krijgen om samen met de patiënt na te gaan of behandelen nog wel zinvol is DAN kan dat veel onnodige en dure behandelingen voorkomen.
ALS artsen en verzekeraars het binnen drie jaar voor elkaar krijgen om te gaan voor meer kwaliteit en minder omzet DAN komt er geen saneringsprogramma.
Het is een verloren kans ALS deze kosten- en kwaliteitsslag in de zorg niet wordt benut, want, ALS we niet kiezen voor goede en goedkope zorg DAN wordt het verschralen.
Gelooft u uw eigen ogen niet? Lees het maar na in de Trouw van 13 oktober 2012.
Onnodig te zeggen voor welke verstandelijke handicap de samenleving zich echt zorgen moet gaan maken.
Heremetijd
Geef een reactie