Het eerlijke verhaal

“Dokter, ik wil graag weten wat ik mankeer”. “Mevrouw Pluk, kunt u mij dan eerst zeggen wat u hebt?”. Ze frunnikte met haar zakdoek en keek mij beduusd aan. “Maar dat moet u toch weten!?”. “Mevrouw Pluk, pas als ik weet hoeveel u hebt, weet ik of u wat te kort komt”.

En nu dan het eerlijke verhaal. Transparantie! 

Eerlijke problemen, eerlijke oplossingen, eerlijke kosten en eerlijke winst. Tandheelkunde is even het speeltje van de politiek geweest. De tandheelkundige beroepsorganisatie heeft het Kort Geding tegen de Staat verloren. Volgend jaar mogen tandartsen niet meer hun eigen tarieven vaststellen, zoals diezelfde Staat de tandartsen daartoe heeft gedwongen. Tandarts H. is in beroep gegaan bij het College van Beroep voor het bedrijfsleven. Hij maakte bezwaar tegen dit gedwongen experiment met vrije tarieven. (lees zijn PLEIDOOI voor het College van Beroep voor het bedrijfsleven)

“Wilt u dat uw zaak nog wordt behandeld? In 2013 liggen de tarieven immers weer vast!”. De rechter stelde de vraag met een nauwelijks verholen geamuseerde blik. “Edelachtbare, zou u zich aan mij willen toevertrouwen, wanneer mijn stuurmanskunst  gelijk zou zijn aan die van de minister of de Nederlandse Zorgautoriteit?”. Tandarts H. wist niet of hij de Edelachtbare of de verweerder, de Nederlandse Zorgautoriteit, moest aankijken.

“De patiënt moet weten waar hij aan toe is. Hij dient vooraf te weten wat het kost en waarom en wanneer zijn tandarts van zijn prijslijst afwijkt. Het systeem van vrije tarieven bevordert de marktwerking en stimuleert zowel innovatie als kwaliteit”, zo riedelde de Zorgautoriteit alsof er geen Kort Geding was geweest, waarin de eis om het experiment voort te zetten werd afgeblazen.

Maar het eerlijke verhaal, waar de politiek nu zo veel waarde aan lijkt te hechten, is natuurlijk niet, dat mevrouw Pluk eerlijk geholpen wordt, maar hoe de politiek valse munt weet te slaan uit de zorg, waar ze zelf een puinhoop van heeft gemaakt. Hoe dat gedrag zich in de zorg verder vertaalt, laat zich raden.

Heremetijd.

Deel deze column