Gesprek met een minister-president

“Excellentie -ik noem u graag zo om u er aan te helpen herinneren dat u in uw hoedanigheid moet excelleren- ik stel u graag de volgende vraag:
Waar houdt de vrijheid op en waar begint de verantwoordelijkheid?”

“Wat een goede vraag, Heremetijd. Daar ga ik graag op in. Kijk, het zit zo.
Als de burger zich de vrijheid veroorlooft te liegen, te bedriegen, te lasteren, zich ongehoord verrijkt ten koste van anderen, zich onfatsoenlijk gedraagt et cetera, dan verliest hij zijn vrijheid. Als hij het dus te bont maakt en daarbij ook nog eens de wet overtreedt, dan verliest hij die vrijheid letterlijk. Hij wordt opgepakt en in de gevangenis gestopt. U kunt daar toch wel de redelijkheid van inzien, dacht ik zo. Maar, kijk, met ons is dat anders. Ministers en veel politici kunnen zich die vrijheden veel makkelijker veroorloven. In de eerste plaats kunnen wij de wetten veranderen als we er niet uitkomen. We kunnen de belastingen verhogen en de uitkeringen verlagen. We kunnen bepaalde groeperingen zonder politieke pretenties tekort doen en zelfs negeren. Zolang wij ons maar afhankelijk weten van elkaar, kunnen we ons eigenlijk heel veel vrijheden veroorloven. Dat is het zoete van de macht. Ik geef toe, dat die paar ongeleide projectielen in de Kamer ons leven soms wel wat zuur maken, maar dit terzijde. En verder niet te vergeten, kunnen we natuurlijk opstappen en een ander baantje nemen, wanneer het vuur ons te veel aan de schenen wordt gelegd. Gelukkig hoeven we ook niet persoonlijk op te draaien voor de gevolgen van ons beleid. Die zorg hebben we dus ook niet. Dat geldt natuurlijk niet voor de gewone man”.

“Dat begrijp ik, excellentie, maar hoe zit het nu met die verantwoordelijkheid?”

“Heremetijd, het zit eigenlijk zo. De vrijheid eindigt als de verantwoordelijkheid eindigt. Zolang de burger zijn verantwoordelijkheid niet neemt dan is het onze verantwoordelijkheid die over te nemen. Maar we kunnen die verantwoordelijkheid natuurlijk pas echt op ons nemen als de burger geen vrijheden meer heeft. Hoe zouden we hem anders onze normen en waarden kunnen opleggen? Want wees eerlijk, we zien toch een toename aan geweld, agressie, respectloosheid en intolerantie bij de burger? Daarom is het teruggeven van zijn vrijheid het enige wat we ons als regering niet meer kunnen veroorloven. Wat dat betreft is de regering dus ook niet vrij meer. Dat is toch helder?”.

“Excellentie, ik ben bang dat Den Haag uw beleid van harte steunt, maar niet gelukkig zal zijn met uw onderbouwing. Ik denk dat veel burgers verrast en dankbaar zullen zijn voor uw openhartige en eerlijke argumentatie, maar dat ze niet gelukkig zullen worden van de gevolgen van uw beleid. Hartelijk dank voor dit gesprek”.

Heremetijd

Deel deze column