‘Roken is levensgevaarlijk’ dat moet de sigarettenfabrikant op zijn pakjes drukken.
‘Drinken maakt meer kapot dan je lief is’ staat niet op de fles met spiritualiën.
‘Je bent een rund als je met vuurwerk stunt’, staat ook niet op de verpakking van de rotjes en de vuurpijlen. De overheid bedient zich van een stichting om ons dat te vertellen.
‘Geld lenen kost geld’, deze informatie geven bankinstellingen sinds het DSB-schandaal.
Op de etiketten van voedingswaren staan allerlei stoffen vermeld. De wet eist dat.
Als je dan in een ander boekje kunt lezen wat die stoffen allemaal kunnen veroorzaken, dan begrijp je niet dat die informatie niet vetgedrukt moet staan op die etiketten. Maar als het etiket te klein is voor zoveel tekst, dan zou er toch naar dat boekje verwezen kunnen worden? (‘Wat zit er in uw eten?’ www.bouillonmagazine.nl).
Neemt ons gevoel van veiligheid toe met al die informatie?
Of zijn we bang voor elkaar geworden?
Mevrouw, voordat u zich tot mij wendt, dient u te weten dat de behandeling wel eens slecht zou kunnen aflopen, dat ik stoffen gebruik waar u een allergie aan kunt overhouden en dat het u wel eens veel geld zou kunnen gaan kosten. Wat dat betreft raad ik u aan om er nog maar eens goed over na te denken. Wilt u zich toch aan mij toe vertrouwen, dan wens ik wel gevrijwaard te blijven van welke claim dan ook. Ik heb u immers gewaarschuwd!
Wat we ook doen en hoe we ook handelen, geen nood, in feite zijn we gelukkig allemaal verzekerd.
Twee maal per jaar werk ik in een weeshuis in Cambodja. Die kinderen, zoals de meeste Cambodjanen, zijn nergens voor en nergens van verzekerd. En ondanks de bloedige Pol Pot-periode lijken ze niet bang te zijn voor elkaar en zijn ze heel hulpvaardig. Gelukkig maar.
Heremetijd
Geef een reactie