Geen centje pijn

Als er geen pijn zou bestaan dan zou er ook geen angst zijn.
Hoe zou het leven er dan uitzien? Zonder die angst zou er denk ik maar op los geleefd worden. Hoe zou het zijn als we ons tegen die angst konden verzekeren?

Je betaalt een premie om er vervolgens lekker op los te leven. Niets kan je meer gebeuren, want je bent immers verzekerd!
Over onze ouwe dag behoeven we niet meer in te zitten. Er is niet alleen een arbeidsongeschiktheidsverzekering, we hebben zelfs een inkomensverzekering.
Al zouden we iemand een loer draaien, wat maakt het uit? Iedereen is toch verzekerd!?Zo is het natuurlijk niet. We hebben onze verantwoordelijkheden en verplichtingen ten opzichte van onze leefregels en wettelijke voorschriften. Maar toch klopt er iets niet.
Ergens moet er een blinde vlek zitten. De verzekeringsconcerns zien er welhaast uit als kathedralen. Misschien is het dat wel: een soort geloof in een heilbrengend verzekeringswezen. Dit verzekeringswezen heeft wel steeds meer nodig om in de behoeften te kunnen voorzien. In het verleden was er nog een caritas. Maar nu zal iedereen worden vervolgd die niet tijdig zijn offers brengt.

Inmiddels is dat verzekeringswezen een werkgever van formaat geworden.
De looneisen worden aangescherpt. De claims van de verzekerden nemen toe.
De mensen gaan nog dieper gebukt onder de offers die zij moeten brengen.
De mensen die dicht bij het vuur zitten zullen hun claims wel beloond zien.
Maar steeds meer mensen zullen het van de hoop moeten hebben.
Dat is dan een hoop die doet sterven, want hopen werkt niet.

Laat 2008 het jaar worden waarin wij acht slaan op het belang van
het recht op persoonlijke vrijheid. Maar pas als u wat doet verandert er wat.
Zo werkt de werkelijkheid.

Ik wens u voor het nieuwe jaar geen centje pijn.

Heremetijd

Deel deze column