5 mei 1945: Feest! Bezetters worden opgeknoopt, verraders kaalgeschoren. Bevrijders worden onthaald. Gejuich! Vrijheid, blijheid! Dood aan de dictators!
Met spaarzaamheid en vereende krachten verdwenen de hopen puin. Hoopvolle paleizen verrezen. Aan de randen van de rijkdom worden nu de rekeningen betaald. Een ravijn aan regels scheidt de bloem van zijn wortels. Ver van de vruchtbare akkers wordt gestreden om de bronnen van bestaan. In de woestijnen verzamelt zich het zand van de wanhoop. Het slijk der aarde vermorzelt en verstrooit. Het verzet verbijt zich in de eigen dorre grond of brengt zich tot ontploffing in een bloem.
Miljarden moeten worden opgebracht vanwege de terreur en de schulden. De bloei moet voortgang vinden. Alleen nog winst vermag die bloem te redden. Winst op drugs, op gokken, op amusement, op de beurs, op energie en op consumptie. Er moet ook winst worden gemaakt door bezuinigingen en extra belastingen. Alles wat onze bloem kan redden is geoorloofd, zolang het er maar democratisch aan toe gaat, de vrijheid ten spijt.
In de oorlog verzette de arts zich succesvol tegen de bezetter. Hij genoot toen aanzien.Nu ligt dat anders. Hij heeft zich zelfs vrijwillig laten bezetten om te kunnen blijven delen in de winst. Inmiddels is hij verdacht en ‘fout’ als hij zich zou verzetten.
Heremetijd.
Geef een reactie