einde vrije artsenkeus?

Artikel 13 van de zorgverzekeringswet moest worden aangepast. Dat zou 1 miljard aan besparingen opleveren. In de Eerste Kamer is het wetsvoorstel van Minister Schippers op 16 december gesneuveld. Nu moet Schippers ergens anders 1 miljard vandaan halen. Dat moet niet zo’n probleem zijn. Bij Achmea bijvoorbeeld stapelen de miljarden zich op.

De Stichting Onafhankelijke Hulpverlening (SOH) heeft een diepgaand onderzoek gedaan naar de handel en wandel van Achmea. De gedane ontdekkingen waren van dien aard dat de SOH bij de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) aangifte heeft gedaan op 25 september 2014. De NZa heeft niet binnen de gestelde termijn van 6 weken gereageerd. Pas nadat de SOH contact had opgenomen met Nieuwsuur kwam er een reactie. De SOH zou zich volgens de NZa moeten wenden tot de Nederlandse Bank.

Dat deze verzekeraar volgens dat onderzoek met miljarden stunt, die weinig of niets met de zorg te maken hebben, is de NZa blijkbaar ontgaan. Duidt dit op onzorgvuldig lezen, op onverschilligheid of is dit bewust gedaan om de aanpassing van artikel 13 veilig te stellen?

Wanneer de volksvertegenwoordigers hier namelijk weet van zouden hebben zou er moeilijk een meerderheid zijn voor het wetsvoorstel. Je laat immers ook niet iemand op je huis passen zodra je weet dat hij een inbreker is. De SOH heeft inmiddels de Vaste Kamercommissie van VWS een kopie van de aangifte doen toekomen. Mocht er nochtans een akkoord komen dan kun je je afvragen of we nog wel te maken hebben met volksvertegenwoordigers.

HERVORMINGEN OF HARDER KNIJPEN? Dat het zorgsysteem hervormd moet worden staat als een paal boven water. Maar aanpassing van artikel 13 is geen hervorming, maar een vorm van harder knijpen. Minister Schippers is door de SOH geïnformeerd over de kosteneffecten van harder knijpen. Kostenstijgingen zijn volgens een door Merrill Lynch uitgevoerd onderzoek omgekeerd evenredig met de korting op tarieven. En dan hebben we het nog niet eens over de ziekmakende gevolgen.

PSEUDO-MARKTWERKING Het overheidsbeleid is op de markt gericht. De overheid bepaalt wie wel en wie geen marktpartij mag zijn. De dokter, therapeut, verpleegkundige of hulpverlener (of wel de aanbieder van zorgproducten) is geen marktpartij. Zijn maximale productprijs wordt bij wet bepaald. De zorgverzekeraar contracteert alleen die aanbieder die zich neerlegt bij de eenzijdig opgedrongen geminimaliseerde prijsvoorwaarden van de Zorgverzekeraar. De premiebetaler en mogelijk patiënt (de consument van zorgproducten) kan en mag niet onderhandelen met de dokter. Hij kan dus ook niet vrij bewegen, behalve dat hij wel mag bepalen welke verzekering hij koopt. Door machtsconcentratie en de verplichte aard van de verzekering, is hier geen sprake van eerlijke marktwerking. Het is een hele dure en omslachtige vorm om producten aan de man te brengen. De zorgverzekeraar is tussenpersoon en maakt exorbitante winsten. De dokter als producent draagt de lasten en alle risico’s en de premiebetaler wordt voor de gek gehouden. Dit onvrije en uitzichtloze beleid zorgt dus voor meer winsten en meer ziektes en dus meer patiënten. Een Serious Request is nodig: STOP HIERMEE !

En belangrijker: meer keuzemogelijkheden, goedkoper en beter.

Ga naar: beleidsvisie SOH (link), de url is: http://www.sohnederland.nl/

Deel deze column