Ik weet niet hoe het u vergaat, maar als het op overleven aankomt, heb ik liever een goede dokter dan een eerlijke. Maar als ik voor de keus sta, waar het om het (samen-) leven gaat, moet ik toch bekennen dat ik liever met een eerlijk mens van doen heb. ‘Goed’ is zo’n lastig begrip. Als iemand iets goeds doet voor mij ten koste van zijn eerlijkheid, kan ik dat dan nog wel goed vinden? Heiligt het doel de middelen? Hoe goed is Robin Hood?
Trouwens, hoe eerlijk moet iemand zijn om dat heerlijk te vinden? Transparantie is ‘in’. Ben je niet transparant dan ben je dubieus. Kortom, wij zijn niet meer vrij om niet transparant te zijn. Met de billen bloot en zo niet dan ben je het haasje.
Ik heb een paar voorbeelden van transparantie bedacht. Maakt u maar uit of u daarmee geholpen bent. U komt mijn praktijk binnen en krijgt het volgende te horen:
Als ik een speciale onderzoeksbril gebruik, zie ik meer en kunnen de kosten hoger uitpakken. Wilt u dus dat ik een bril op doe of dat ik vlug even kijk?
Kronen uit China zijn aanmerkelijk goedkoper.
Wilt u China helpen ten koste van de werkgelegenheid in Nederland? Ten koste van het milieu, fossiele brandstoffen en de ‘stilte’ rond Schiphol?
Zegt u het maar! Of moet de zorgverzekeraar het maar zeggen?
Als u het mij zou vragen dan zou ik zeggen:
Vermoei me niet met al te veel transparantie. Want eerlijk is eerlijk, van te veel weten word ik niet beter. Ik voel me al beter als ik het gevoel heb dat u het goed met mij voor hebt.
Heremetijd
Geef een reactie