Echte Zorg

De maand van de filosofie staat in het teken van het echte leven.

Het leven is zonder zorg niet denkbaar. Maar als er een verlangen bestaat naar het echte leven vraagt dat tevens om echte zorg. Het aspect ‘echt’ maakt van dat leven en die zorg iets anders. Twee mensen vormen een paar en als ze dan getrouwd zijn dan is het een echtpaar. In de echt verbonden is dus wel wat meer dan een verbinding. Maar hoe zit dat nu met zorg en echte zorg. Is het eerste een soort surrogaat en het tweede waar het om gaat? Geldt dat ook voor het leven?

Misschien is de behoefte aan ‘echt’ sterk gegroeid, omdat we ‘het’ niet meer echt ‘voelen’.

We staan met de hele wereld in verbinding, maar we voelen niet dat we verbonden zijn.

We zorgen voor alles en iedereen, maar we missen iets, iets persoonlijks, iets dat verder reikt dan een zakelijke afhandeling. Alles is geregeld en we doen het allemaal volgens de regels.

We hebben wellicht nog maar één zorg: dat er echt niemand meer is die buiten de boot valt.

Als we dat allemaal voor elkaar hebben, hoe echt is dan het leven, hoe echt onze contacten, onze bekommernissen?

Misschien is er een echte crisis nodig om elkaar weer echt te voelen.

Is het niet juist een ernstige ziekte, die mensen nader tot elkaar brengt? Is het niet een ontregeling waardoor er nieuwe ervaringen worden opgedaan? Is het niet een ramp, die dwingt tot ‘echte’ acties en echte samenwerking?

Echte zorg begint misschien wel bij echte aandacht, niet voor een ramp maar voor de mogelijke oorzaken ervan. Dat bespaart een boel leed. Echt waar!

 

Heremetijd.

Deel deze column