Duurzaam beleggen

Duurzaam beleggen heeft iets van fatsoenlijk vloeken, netjes smakken of keurig kakken. Niet dat ik daar direct aan denk. Helemaal niet. Het lijkt me heel goed als mensen worden uitgenodigd om hun spaargeld in te zetten op milieu en energie sparende productiemethoden. Het gaat mij meer om de reclamespotjes.

Ze appelleren enerzijds op onze liefde voor het milieu en anderzijds op onze liefde voor de winst. Een echte win-win situatie. Ik doe goed en verdien goed. Wat willen we nog meer? Een collega vertrouwde mij eens in kennelijke staat toe, dat hij heel graag filosofie wilde gaan studeren. Medische ethiek had ook zijn belangstelling. ‘Nou”, zei ik, “waar wacht je op?”. ‘Daarmee begin ik pas als ik binnen ben”, zei hij veelbetekenend. Ja, ja, dacht ik, eerst de bank beroven en daarna nadenken over wat recht en goed is. Je bent me een mooie. Ik zei wijselijk niets. Je kunt natuurlijk zeggen, dat zo iemand hypocriet is. Maar wie ben ik? Je kan net zo goed inbrengen dat zo iemand pragmatisch is of onnozel. Wat schiet je er trouwens mee op om een ander te oordelen? Word ik daar zelf beter van?

Het begrip ‘beleggen” heeft me wel aan het denken gezet. Hoe zien onze investeringen er uit waar het waarden betreft. Waarden die niets opleveren in geld maar die wel veel waard zijn, met name als het er om gaat spannen.

We weten allemaal, dat er mensen zijn geweest die slechts met hun pen hun leven in de waagschaal hebben gelegd omwille van de mensenrechten. Het kwam ze duur te staan, als ze het al overleefden. Met die voorkennis zou je dus echt duurzaam kunnen beleggen met een minimale inleg en een minimum aan risico, in ZiekvanZorg door MOS te planten.

Heremetijd

Deel deze column