‘Mevrouw de Bont, u moet de volgende keer beslist wat minder kwalen hebben hoor’. Haar huisarts zei het weliswaar met een knipoog, maar het voelde als bestraffend. Ze was zich van geen kwaad bewust. ‘Hoe kun je daar nu voor zorgen, dokter? Die kwalen heb je of heb je niet. Ik heb zojuist gelezen, dat de vrije wil niet bestaat, dat we ook geen ziel meer hebben en dat zo’n beetje alles moet worden overgelaten aan de evolutie!’. Dokter Punt was voor even van zijn stuk gebracht. Zoveel weerspraak had hij niet verwacht. ‘Mijn beste mevrouw de Bont, wat u daar zegt zeggen knappe koppen. Die hebben daarvoor gestudeerd. Maar je hoeft echt niet zo knap te zijn om te weten waar je goed ziek van kunt worden!’. ‘Daar zegt u me wat, dokter! Mijn probleem is juist, dat ik niet kan laten wat ik moet willen!”. ‘Zoals?’, vroeg Punt geamuseerd. ‘Dat weet u best!”, zei ze geprikkeld. ‘Trouwens, ik heb ook ergens gelezen, dat we meer moeten consumeren, omdat dat goed is voor de economie. Maar dat zullen dan ook wel weer knappe koppen zijn geweest, die daarvoor hebben gestu-dééérd!”. Ze keek haar dokter licht spottend en uitdagend aan.
Dokter Punt schoof wat met papieren. ‘Mevrouw de Bont’, zei hij de tijd nemend, ‘wat zou u doen, als u niet uitkomt met uw huishoudgeld?’. ‘Dokter, daar hoef je niet knap voor te zijn. Niet meer snoepen, meer fietsen, minder auto, vroeg naar bed, zelf stofzuigen, minder uitgaan, minder zakgeld aan de kids, water in plaats van wijn…..Moet ik nog even doorgaan?’. ‘Nee’, zei Punt met voorpret, nu hij zijn punt kon maken, ‘ maar, als u op die manier gaat bezuinigen, zult u het niet meer zo bont kunnen maken. Een crisis is dus het ei van Columbus!”.
‘Dokter, voor mij misschien, maar voor u een lege dop! Dankzij mij zit u er immers warmpjes bij’. Ze pakte haar tas en zei bij de deur bij wijze van afscheid: ‘Weet u wat ik echt erg zou vinden? Als u door die crisis niet meer mijn dokter mag zijn van Den Haag!
Heremetijd
Geef een reactie