Bezette Zorg

Het tijdschrift ‘Medisch Contact’ zou historisch gezien het contactpunt kunnen zijn om kritisch te staan tegenover het huidige zorgstelsel. In de Tweede Wereldoorlog hebben artsen zich door middel van dit tijdschrift effectief weten te weren tegen de plannen van de bezetter om zich te laten inlijven. Op dit moment is de arts volledig lijfeigene van het huidige zorgsysteem geworden. Zorgverzekeraar en wetgever zijn de bezetter geworden van de voorheen vrije beroepsbeoefenaar. De bezettingsgraad zal mede door de intimiderende activiteiten van de Nederlandse Zorgautoriteit alleen nog maar heviger worden.

Naar aanleiding van de discussie over winst voor de ziekenhuizen benadrukt de emeritus hoogleraar sociale geneeskunde, Doeke Post, in zijn artikel in Trouw van 28 augustus jl., dat niet het geld maar de patiënt centraal dient te staan. Wanneer je de patiënt echter centraal wil stellen dan kan dat per definitie alleen als vrije beroepsbeoefenaar. Vandaag de dag heeft de arts enerzijds te maken met investeren in tijd en apparatuur en anderzijds met rekeningen schrijven. Deze twee aspecten staan in een delicate verhouding tot elkaar. Je wil als arts goede zorg bieden, maar je moet ook aan je zakelijke verplichtingen kunnen voldoen. Hoe hoger nu de investeringen in apparatuur, hoe vaker je die moet gebruiken om er betaalde verrichtingen mee te doen. Er is dan minder ruimte voor de onbetaalde verrichting als aandacht schenken. Dat is des te fnuikender, wanneer die aandacht betaalde verrichtingen zou kunnen voorkomen.

De betaalbaarheid is en blijft overigens altijd afhankelijk van degene die betaalt. Zodra er een zorgverzekeraar op het toneel verschijnt, staat de patiënt al niet meer centraal. Deze positie verliest hij volledig, wanneer hij verplicht is zich te verzekeren en dus niet het recht heeft om vrij/centraal te staan. Alleen een vrije beroepsbeoefenaar kan genadevol zijn, zowel waar het  de behandeling betreft als de betaling. Maar waarom zou hij als lijfeigene van het stelsel dat nog zijn? De zorgverzekeraar betaalt immers en de wet schrijft hem daarenboven het tarief voor!

Het huidige verplichte zorgstelsel daarentegen zal de voortdurend stijgende zorglasten willens en wetens op de verzekerde verhalen. Van de kant van de ‘markt’ en de wetgever kunnen de tarieven worden aangepakt, ook al zal er dan zorg worden verkocht als knollen voor citroenen. Niet alleen Professor Post zal begrijpen dat de zwakkeren als eersten het haasje zullen zijn. Indien deze onwetenden dat zouden weten, zouden ze tenminste het recht moeten hebben om geen verzekering af te sluiten. 

Heremetijd    

Deel deze column