Aanstootgevend

Dat is een heel merkwaardig begrip ‘aanstootgevend’. Het heeft een negatieve associatie. Het is iets wat je uit een balans haalt. Blote billen op een billboard zijn al lang niet meer storend. Het is tegenwoordig eerder aanstootgevend als er met scherp wordt geprikt in wat prettig prikkelt. Gevoelige mensen worden door zowel scherpe als prettige prikkels veel eerder aangestoten.

Ongevoelig zijn heeft als voordeel dat je niet zo snel uit je evenwicht geraakt. Ook door flinke bumpers en schokbrekers kunnen de stoten aan je voorbij gaan. Zijn we in balans, in evenwicht, als we tot over onze oren verzekerd zijn en leven in een volledig beschermd en bewaakt gebied te midden van overvolle voorraadschuren?

Of worden we in balans gehouden door uitspraken die elkaar tegenspreken? In deze zomer hebben we kunnen lezen, dat de zorg minder kost dan die oplevert en dat de kosten in de AWBZ zo zijn gestegen dat de bezem er door moet; dat er meer vrijheid moet zijn als je dood wil en dat er meer dwang moet komen om je in leven te houden; dat de gezondheidszorg in Nederland de beste is van de hele wereld en dat de gezondheidzorg georganiseerd is door ware debielen. Het zijn allemaal uitspraken van mensen die in de krant komen en daar hun boterham mee verdienen.

Ziekvanzorg geeft de aanstoot om tot inzicht te komen. Niet om te verstoren, maar om te wekken. Niet om den brode, maar om een ode. Het is een ode aan het onvervreemdbaar recht op vrijheid in de zorg, omdat het de enige waarborg van de mens is tegen vergaande monopolisering en machtsmisbruik in de zorg.

Kranten willen niets weten van Ziekvanzorg. Aanstootgevend?

Heremetijd

Deel deze column