Aansprakelijkheid
‘Je kunt zeggen wat je wilt, maar de betrouwbaarheid van de politiek is 100%! Je kunt er namelijk van op aan dat ze altijd iets wil dat goed is voor de meeste mensen en -ook een vast gegeven- dat anderen daarvoor moeten zorgen!
‘Noem eens een voorbeeld’
‘Nou, neem minister Schippers. Die heeft het toch maar mooi voor elkaar gekregen om de prijs van een paar hele dure medicijnen omlaag te krijgen! En dan dat bedrijf met die foute borstimplantaten! De schadeclaim is niet voor de poes!’
‘Oh, bedoel je het zo. Maar, hoe zit het dan met de aansprakelijkheid? Kan je bijvoorbeeld de politiek aansprakelijk stellen voor het feit dat de zorg duurder wordt of dat het fout gaat door hun regelgeving?’
‘Heb je een voorbeeld?’
‘Ik denk dan niet direct aan de toename van en onvoldoende zorgmogelijkheden voor geestelijk verwarde mensen, waardoor het op straat onveiliger wordt. De aansprakelijkheid is in deze lastig vast te stellen. Dat geldt niet voor de nieuwe regels voor implantaten in de mond. Met die regels kunnen alleen nog de goedkoopste implantaten geplaatst worden.
‘Maar dat is toch fantastisch en dan bedoel ik natuurlijk niet het toenemende gevaar op straat!’
‘Als je naar de prijs kijkt en niet naar de ellende, ja dan heb je gelijk. Onderzoek toont namelijk aan, dat die mindere implantaten beduidend slechter zijn. In dat geval zou je dus de politiek aansprakelijk moeten kunnen stellen en niet die implantologen!
‘Tja, daar zeg je me wat. Het is maar goed dat wij niemand aansprakelijk kunnen stellen voor ons bestaan!’
‘Oh, dus jij denkt, dat niemand er wat aan kan DOEN?’
Heremetijd
Deel deze column
Vind het wonderlijk dat dit nog niet eerder aan de orde is geweest, PBA’s
bijvoorbeeld!!!
Een citaat van Lexnaturalis:
Zoals één van mijn hoogleraren mij ooit duidelijk uiteen zette tijdens mijn studie: “De criminaliteit in Nederland is ogenschijnlijk laag, maar alle grote schurken zitten op een kluitje in Den Haag.”
Met dank aan onze Edith.
#bpa #kwakzalverij #bisfenola #edithschippers #volksgezondheid #hormoonfactor #oestrogeen #pni
De democratie in deze vorm is dood, het heeft niets meer met democratie te maken. Vier belangrijke referenda per jaar maakt democratie weer democratie.
Met betrekking tot een persoonlijke hulpvraag is ‘democratie’ onwerkbaar, want dat zou betekenen dat een massa zou moeten beslissen om iemand wel of geen hulp te verlenen afgezien van een hoe.
Zorg is per definitie een persoonlijke zaak. Daarvoor betalen is dat ook. De (economisch zwakke) ander willen en kunnen bijstaan in het betalen van die zorg is een maat van beschaving en welvaart. Daar zou een democratische besluitvorming een rol in kunnen spelen als we daar een landelijk model van willen maken. Het huidige stelsel is echter niet in de eerste plaats gericht op zorg maar op verdienen. Een echt zorgmodel is gericht op verantwoordelijkheid voor die zorg zoals bijvoorbeeld het zorgmodel in de tandzorg in 1989 (https://www.ziekvanzorg.nl/wp-content/uploads/columns/wtg-folder-2.pdf). Dat model was echter in strijd met het wettelijk geregelde verdienmodel dat nog steeds in handen is en aangestuurd wordt door de zorgverzekeraars.